İnsancıklar (Dostoyevski) Kitap Alıntıları

Dostoyevski’nin ilk romanı olan İnsancıklar, 1844-1845 yılları arasında, yalnızca dokuz ayda kaleme alındı. O dönemde mali sıkıntılar içinde olan yazar, artan kumar bağımlılığı ve savurgan yaşam tarzı nedeniyle borç içindeydi. Yabancı roman çevirileri yapsa da bunlar pek başarılı olmadı ve sonunda kendi romanını yazarak finansal bir çıkış yolu aramaya karar verdi. İnsancıklar, yoksul insanların yaşamını, zenginlerle olan ilişkilerini ve genel olarak yoksulluğun yarattığı çaresizliği, edebi natüralizmin güçlü temalarıyla ele alıyor.

Dostoyevski – İnsancıklar Alıntıları

İnsan ruhunun en ince detaylarına inen İnsancıklar’dan alıntılar…

“Anıların güzel olanları da, kederli olanları da insanı hep hüzünlendirir.”

“Bir sürü şerefli insan var, emeklerinin karşılığını alamasalar da, kimseye boyun eğmeyen, kimseden ekmek istemeyen insanlar var.”

“Her şeyi fazla ciddiye alıyorsunuz, bu yüzden de mutsuz oluyorsunuz.”

“İnsanların çoğu kendileri için değil, başkaları için giyinir.”

“Ne kadar garip bir zamanlar bize kötü gelen, bizi kızdıran olaylar bile birer anıya dönüşünce bütün kötülüğünü kaybediyor.”

“Çok tuhaftı, ağlayamadım ama ruhum paramparça olmuştu.”

“Öfkelenmek için çok yaşlandım artık.”

“Onun kitaplarına dokunmaya cesaret edenin vay haline!”

“İnsan hayret edilecek kadar değişiyor bazen.”